Hoe spreek je onder druk? Over die vraag moest ik nadenken toen ik in de krant (Trouw) van vandaag het artikel las onder de titel: Oxfordvaccin kan de Britse markt op, maar vragen blijven. In het artikel wordt verwezen naar de BBC die in haar berichtgeving nauwelijks ‘een toon van euforie’ kon onderdrukken. ‘Een keerpunt in de pandemie’. Het gaat over ‘hun’ vaccin (ontwikkeld door de Oxford University, samen met AstraZeneca.
Op de BBC website lees ik dat de minister voor gezondheidszaken, Matt Hancock zegt: “This is a significant moment” en “a huge British success story”. En de premier, Boris Johnson, spreekt over “a triumph for British science”. Maar allerlei berichten, onder andere in het artikel in Trouw, wekken de indruk dat het officiële goedkeuringsproces van dit vaccin behoorlijk hapert. Er is nog heel veel onzeker en onbekend.
Intussen is er is een grote pandemie crisis. Er is een grote wereldwijde concurrentiestrijd tussen vaccin-producenten. Er zijn verschillende politieke leiderschapsstijlen die op elkaar botsen. Net als met voetbal bemoeit zowat de hele bevolking zich ermee en iedereen is deskundig. En tussendoor loopt er ook nog een heftig brexitproces.
De euforie in het spreken ontstaat onder druk, denk ik. Je wilt de wereld laten zien dat je iets waardevols in handen hebt. Maar van binnen ben je onzeker. Ik zou zeggen: toon liever de onzekerheid en juich pas als je het zeker weet. Dan verdien je als leider uiteindelijk meer respect.
