Het ligt gevoelig

Foto hierboven: Het Armeense Genocide Monument in Almelo.

Na eerdere pogingen van de Tweede Kamer, met name vanuit de Christen Unie, komt er nu opnieuw een oproep aan het kabinet om de uitdrukking ‘Armeense Genocide’ te gebruiken. Maar dat ligt blijkbaar gevoelig. Verder dan de uitdrukking ‘de kwestie van de Armeense genocide’ wil de regering niet gaan. Komende donderdag zal daar over worden gestemd en er lijkt een meerderheid voor deze oproep. Ter toelichting schrijft de NOS:

Bij de Armeense genocide werden 1 tot 1,5 miljoen Armeniërs vermoord. De christelijke Armeniërs werden verdreven uit hun leefgebieden door de autoriteiten van het islamitische Ottomaanse Rijk, het huidige Turkije. Wat de precieze aanleiding is geweest, is nog steeds niet helemaal duidelijk. De Turkse overheid houdt de archieven gesloten. Volgens veel Turken heeft de volkerenmoord nooit plaatsgevonden. Het Nederlandse kabinet heeft de genocide nooit volmondig erkend. Volgens premier Rutte draagt zo’n erkenning niet bij aan een oplossing en verzoening tussen Armenië en Turkije. Wel ging er in 2018 voor het eerst een lid van het kabinet (staatssecretaris Snel) naar de jaarlijkse herdenking van de genocide in de Armeense hoofdstad Yerevan.

Duidelijk uit dit verhaal blijkt dat woorden en uitdrukkingen een gevoelslaag kunnen treffen. Het doet ertoe hoe je formuleert. Voorbeelden te over. Gisteren zag en hoorde ik bijvoorbeeld op het journaal minister Grapperhuis n.a.v. een rapport over adoptiekinderen heel zorgvuldig en voorzichtig en omzichtig zijn woorden kiezen voor de microfoon. En de WHO-onderzoekscommissie in Wuhan (China) zegt dat het “extreem onwaarschijnlijk” is dat het Corona virus uit een laboratorium kwam. En ik lees dat EU-buitenlandchef Josep Borrell nu, weer thuis, zich veel kritischer uitlaat over de democratie Rusland, dan toen hij vorige week in Moskou was, oog in oog met de minister van buitenlandse zaken Sergej Lavrov. Enzovoort. 

Hoe spreek je als zaken ‘gevoelig liggen’? Eerlijk zeggen wat je wilt zeggen, maar wel zorgvuldig je woorden kiezen. En als je, gezien de omstandigheden, niet helemaal eerlijk kan zeggen wat je wilt zeggen, wees dan eerlijk over de reden waarom je daarvan afziet. Als het kabinet ervoor kiest om te blijven spreken over ‘de kwestie van de Armeense genocide’, laat ze dan eerlijk zeggen waarom ze daarvoor kiest. Bijvoorbeeld om ze de economische banden met Turkije te belangrijk vindt om op het spel te zetten. Maar tot nu toe is dit ‘waarom’ ongewis gebleven en keren de vragen erover dan ook steeds terug. Ik denk eigenlijk dat het vooral een gevoelig onderwerp blijft omdát het erop lijkt dat het kabinet niet goed ‘eerlijk’ durft te zijn. Komende donderdag weten we misschien meer.