In de plaatselijke krant van Wijk bij Duurstede (’t Groentje) vertelt wethouder Hans Marchal hoe hij terugkijkt op 2020. De twee andere wethouders doen dat ook. Ik wil er twee zinnen uit citeren die laten zien wat taal met de ziel doet. Het zijn varianten op de omschrijving: indruk maken.

Hans Marchal: “De hartverscheurende verhalen rond sterfbedden en begrafenissen hebben de meeste indruk op me gemaakt. Ook de schrijnende verhalen van ouderen die geen bezoek mochten hebben en niet bij elkaar mochten komen raakten me diep.” Hij noemt die verhalen ‘hartverscheurend’ en ‘schrijnend’. Het ‘raakt hem diep’. Marchal heeft aanduidingen nodig van lichamelijke verwondingen om te zeggen dat zijn ziel door de verhalen getroffen is.

Wat mij dan weer treft is dat het de verhalen zijn die indruk maken. Marchal had ook over ‘hartverscheurende taferelen’ en ‘schrijnende situaties’ kunnen schrijven. Maar het zijn juist de verhalen die indruk maken. Woorden, zinnen dringen door de huid tot in de ziel. Dat komt omdat taferelen vooral je ogen raken, maar de betekenissen daarvan raken je ziel. Daarom is het ook goed erbij te vertellen hoe het je raakt en, als je dat kunt, ook waarom het je raakt.

Het hoeft natuurlijk niet alleen om pijnlijke zaken te gaan. Hartverwarmend kan bijvoorbeeld ook, zo blijkt aan het einde van de terugblik. “Hartverwarmend om te zien waren de (zorg/hulp) initiatieven die spontaan ontstonden in de Wijkse samenleving. Oog voor elkaar, hou dit vast! ” Mooi zou zijn geweest als hij geschreven had: “Hartverwarmend om de verhalen te horen over ….”

Misschien een vraag voor Oudejaarsavond: Noem een verhaal dat je heeft geraakt het afgelopen jaar. 

0
Je reactie op deze blog is van harte welkom.x

Pin It on Pinterest

Shares
Share This