Roeping

Vandaag werd bekend dat de Machiavelliprijs 2020 is toegekend aan Marion Koopmans, hoogleraar virologie, en Diederik Gommers, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care. De gelijknamige stichting, die de prijs uitreikt, schrijft over haar doelstelling: Op het snijvlak van samenleving en politiek, van bestuur en democratie moedigt de Stichting mensen aan hun stem te laten horen over de bijdrage die communicatie levert aan maatschappijvormingen verandering. 

Bij de motivatie van de prijstoekenning van dit jaar staat op de website: 

“Het bewust opzoeken van de dialoog met twijfelaars over de wetenschap en tegenstanders van het beleid, heeft bijgedragen aan een groter begrip, zeker bij jongeren”, zo vervolgt het juryrapport. “Het siert Koopmans en Gommers dat zij het informeren van een breed publiek tot hun roeping hebben gemaakt naast hun dagelijks werk in de zo urgente bestrijding van het coronavirus. Een roeping die beiden met grote vanzelfsprekendheid en kundigheid uitoefenen.”

De waarde van deze prijs komt wat mij betreft vooral daarin tot uitdrukking dat Koopmans en Gommers bewust de dialoog met twijfelaars opzoeken. Je kunt je als wetenschapper namelijk ook volledig richten op het doen van onderzoek. Maar dan blijven mensen in hun talige bubbel alleen op elkaar gericht en vermindert de betrokkenheid op anderen in de samenleving. Dat is mijn grote zorg. Ik zou wel willen weten of datgene wat deze prijswinnaars doen behalve groter begrip ook meer bereidheid tot dialoog teweegbrengt, juist bij de twijfelaars. Dan raakt die roeping een diepere laag, de ziel, bij mensen.