Het afgelopen weekend las ik een opinie artikel op de CNN website. Het was geschreven door Jan Erkert, een hoogleraar en hoofd van de dansafdeling aan de universiteit van Illinois. Zij vergeleek de kalmte in het spreken van de gekozen president Joe Biden met de innerlijke kalmte die zij haar dans-leerlingen bijbrengt. Dat sprak me aan, omdat zij hiermee iets van de bijzondere binnenkant van taal laat zien.
Joe Biden wordt voortdurend uitgedaagd door zittend president Donald Trump. En hoe provocerend deze laatste ook zijn aanvallen uitvoert, Biden blijft kalm. Tot die kalmte roept hij eveneens de mensen op die meekijken en luisteren. Jan Erkert vindt deze kalmte verfrissend en veelbelovend. Maar die kalme houding levert geen entertainment op zoals de afgelopen jaren de nieuwsmedia gewend waren met Trump. Een bokswedstrijd met woorden is fascinerend. Dat geven ook gerenommeerde journalisten met enige spijt wel toe. En sommigen uit zijn partij, de Democraten, zijn bang dat Joe Biden te weinig kan terugslaan.
Maar Jan Erkert is juist gefascineerd door de kalme, innerlijke energie. Die kent zij omdat ze weet hoe dansers, ook als ze fragiel gebouwd zijn, juist daardoor goed overeind kunnen blijven staan als anderen tegen hen aanbotsen. In het kalme spreken van Joe Biden toont zich wellicht een nieuwe ziel. Die zou wel eens meer indruk kunnen maken dan vechtlust. Zoals bijvoorbeeld die vrouw in de groene jurk tijdens een “Black Lives Matter” demonstratie laat zien op de foto hierboven. Ook Erkert noemt die foto als voorbeeld van die krachtige kalmte.
las – artikel – geschreven – vergeleek – spreken – sprak – taal – uitgedaagd – oproepen – luisteren – woorden – gerenommeerde journalisten – toegeven
