Vooronderstellingen onderzoeken

Vandaag las ik een opmerkelijk initiatief. Er is een grote pot met geld beschikbaar gesteld voor het aardbevingsgebied in Groningen. Het is een tegemoetkoming voor alle ellende van de gaswinning. En met dat geld, kan aan de toekomst van de provincie gewerkt worden. De initiatieven voor de besteding van dit geld komen van de bewoners zelf. En één van die initiatieven komt van Eva-Anne Le Coultre. Zij wil filosofieles geven op scholen want dat gebeurt nauwelijks meer. In de Randstad wel, op VWO’s ook wel, maar verder steeds minder. 

Op sommige basisscholen doen ze er wel wat aan, zegt Le Coultre, “maar op de vmbo’s is het vak afwezig. Alsof filosofie alleen voor de elite is. Daar is een wereld te winnen. Het gaat daarbij niet om wat Kant of Plato hebben bedacht, of om het geven van je mening. Nee, je leert vooronderstellingen te onderzoeken. Dat je zaken vanuit allerlei perspectieven kunt bekijken, dat je een andere mening kunt hebben zonder ruzie te krijgen. Zo leer je morele en sociale vaardigheden. Dat maakt kinderen weerbaar.” (Trouw)

Ik werd meteen enthousiast van dit initiatief. Misschien omdat ik zelf ook van filosoferen houd. Stel je voor dat er een generatie jonge mensen opgroeit die min of meer vertrouwd is met het idee dat filosoferen niet iets vaags is, maar juist uiterst zinvol. Kinderen die groot worden, die de maatschappij intrekken, die gaan werken, die zelf weer kinderen krijgen. En die vragen stellen en onderzoeken: Wat? Hoe? Waarom? Hoe goed zou het zijn als dat soort filosofische vragen regelmatig gesteld zouden worden door chirurgen, politiemensen, ministers, ambtenaren, loodgieters, directeuren, bankiers, moeders, burgemeesters, bouwvakkers enzovoorts! Steden hebben hun dichters, muzikanten, maar waarom niet ook hun stadsfilosoof? Of: bedrijfsfilosoof, buurtfilosoof, ziekenhuisfilosoof, marktfilosoof, legerfilosoof, warenhuisfilosoof.  Meer mensen met een onderzoekende geest, die brengen verlichting in onze samenleving.